wat als we mekaar eens om het meest mysterieus bespeurden
en nota's namen als foto's die beefden als levend
dan ontrolde er zich nu een causaal verband
dat loste, en korstte, en stil zwachtelde
rond jouw mond van grijnzend twijfelen

tot ik wakker werd met een kurkdroge tong

rijp mij koppige mond
vuur je keikoude woorden
en drapeer ze rond mij als een korst

vermoord mij met een korset
ik ben weerloos voor jouw
longhalen vol gal en CO²

je zit nog van gisteren onder mijn nagels
stukjes rug, ragfijne jij

rijp mij mastodont
onder begeleiding van jazz
en ragtime voor ons allebei

beeldhouw mij verbouwereerd
mijn tong als bevroren

als ik zucht zal ze zachtjes breken
het geluid zal gruzelementen heten

rijp mij met vaste hand
in dat lot
zal ik met parten spelen

rayuela

dag spiegel barst
dag ochtend lach
dag met het handje
naar de jongensnacht

op weg naar morgen
navigeer ik door de ochtendstront
en troep op de stoep en laveer
hardleers over steeds dezelfde tegels

in het hinkelspel
ben ik bij jou uit
op één been - voorbij - twee drie
en dan kan ik wijdbeens rusten

het gaat altijd weer naar af
en toe een vorm van een begin
maar ook dan is het altijd maar nog even
verder blijven beloven
op één been - zes zeven acht
dag met het handje
naar steeds andere tepels

zoals iedereen ooit eens op een ochtend
nemen wij afscheid
wijdbeens, negen
tien
uit