rayuela

dag spiegel barst
dag ochtend lach
dag met het handje
naar de jongensnacht

op weg naar morgen
navigeer ik door de ochtendstront
en troep op de stoep en laveer
hardleers over steeds dezelfde tegels

in het hinkelspel
ben ik bij jou uit
op één been - voorbij - twee drie
en dan kan ik wijdbeens rusten

het gaat altijd weer naar af
en toe een vorm van een begin
maar ook dan is het altijd maar nog even
verder blijven beloven
op één been - zes zeven acht
dag met het handje
naar steeds andere tepels

zoals iedereen ooit eens op een ochtend
nemen wij afscheid
wijdbeens, negen
tien
uit