weet jij nog waar je was
toen Frank Vandenbroucke ging?

op de citadel, of de muur misschien?
of gewoon aan de overkant
aan die toog door het vensterglas?

ik zat bij jou in de zetel
toen de onhoorbare golf
ons overrompelde
we waren net samen

lange leden, korte torso
ge-brand op die fiets
zoals de Engelsen zeggen

this is a 21st Century poem
zo'n mooie kop die naar je knipoogt
opium voor het volk

mocht het voor hem ietsje meer zijn?

het gemis is een geluid dat gestorven is
een glas wordt niet meer afgedroogd
druipt af in een rek dat het onze niet is
blinkt uit in lippenstiftloze eenzaamheid

de penis is een kut die op sterven ligt
palliatieve wormen
en leren jasjes
met roestige ritsen

ballen puilen uit gulpen
un sac de billes
dat is een geluid dat gestorven is

zoals ritsen roetsjen
en mensen moeten

het gemis wordt
- uiteindelijk - weggeritst