buiten is het polen #17
Onder het Oderdek zwermen scholen Japannertjes als onderwatercardiogrammen. Ze gebruiken het laatste nieuwe hitachi-gadget: flitsperiscopen. Mijn vel verrimpelt verbrand op het dijen van de Oder. Alles plakt wat maar plakken kan, en bij elke Poolse deerne kreunen en jeuken en krimpen en janken de ballen in mijn veel te zwarte strakke jeans. De Japanners leggen mijn ongemakken vast op hun gevoelige onderwaterplaten. Ik hoop dat er piranhas in de Oder zwemmen die Japanners lauw rusten, of rauw lusten, als sushi.
Ines is naar de dierentuin. Denkt ze hier misschien paarse olifanten te schieten? Voor veggies bestaan geen dierentuinen dacht ik altijd. Is dat leedvermaak, of om het leed te verzachten? Ook zij legt de lamlendige beesten vast op haar gevoelige plaat. Haar lens is het holletje van de verderfelijke beeldenlintworm die zich volvreet, die haar leegvreet.
Op de oever van de Oder zit een Poolse schooier te klooien met een kroonkurk van een bierbottel. Met schroevendraaier in de hand probeert hij zijn dagelijkse dosis te ontmantelen. Elementair als ik ben offer ik hem mijn Belgische knepen van de kunst aan. Maar dat weigert hij onbeleefd, en probeert me aan zijn wapen te rijgen. Schurftige hufter. Dat worden leuke kiekjes voor de zoetwaterspleten.
Op de dool naar hotel door het park vleit een kleine kale jongen zich tegen de warme buik van zijn moeder. Waarschijnlijk wordt hij gepest op school omdat hij konijnentandjes heeft. Dat slijt tegen de tanden van de tijd, lieve kleine mijn, terwijl ze tandartskosten in haar achterhoofd beraamt.
Je ziet hier inderdaad veel jonge meisjes (beslist meisjes) een kinderkar duwen. Dan stel je niet vast dat veel papa’s uit werken gaan, maar dat er opvallend veel kindmama’s zijn. Komt dat dan door die meer dood dan levende poop? De paus is echt van hen, en niemand anders. De paus is altijd een beetje meer paus voor zijn broeders en zusters en nageslachten. Sant in eigen land.
Eat this, België. Vrij zonder condoom, of was dat nu net met? Je verstaat die man ook zo moeilijk met zijn kale, kleine konijnengebit. Weg met abortus, en weg is de vergrijzing. En misschien ook wel dat grijze weer, dat regelt mijtermans dan wel met god. Oh blasfemie aan de oevers van de Oder. De naast mij tsjokkende oude, lieve vrouwtjes zouden dit eens moeten lezen. Maar ik schrijf niet in het Pools.
Ines is naar de dierentuin. Denkt ze hier misschien paarse olifanten te schieten? Voor veggies bestaan geen dierentuinen dacht ik altijd. Is dat leedvermaak, of om het leed te verzachten? Ook zij legt de lamlendige beesten vast op haar gevoelige plaat. Haar lens is het holletje van de verderfelijke beeldenlintworm die zich volvreet, die haar leegvreet.
Op de oever van de Oder zit een Poolse schooier te klooien met een kroonkurk van een bierbottel. Met schroevendraaier in de hand probeert hij zijn dagelijkse dosis te ontmantelen. Elementair als ik ben offer ik hem mijn Belgische knepen van de kunst aan. Maar dat weigert hij onbeleefd, en probeert me aan zijn wapen te rijgen. Schurftige hufter. Dat worden leuke kiekjes voor de zoetwaterspleten.
Op de dool naar hotel door het park vleit een kleine kale jongen zich tegen de warme buik van zijn moeder. Waarschijnlijk wordt hij gepest op school omdat hij konijnentandjes heeft. Dat slijt tegen de tanden van de tijd, lieve kleine mijn, terwijl ze tandartskosten in haar achterhoofd beraamt.
Je ziet hier inderdaad veel jonge meisjes (beslist meisjes) een kinderkar duwen. Dan stel je niet vast dat veel papa’s uit werken gaan, maar dat er opvallend veel kindmama’s zijn. Komt dat dan door die meer dood dan levende poop? De paus is echt van hen, en niemand anders. De paus is altijd een beetje meer paus voor zijn broeders en zusters en nageslachten. Sant in eigen land.
Eat this, België. Vrij zonder condoom, of was dat nu net met? Je verstaat die man ook zo moeilijk met zijn kale, kleine konijnengebit. Weg met abortus, en weg is de vergrijzing. En misschien ook wel dat grijze weer, dat regelt mijtermans dan wel met god. Oh blasfemie aan de oevers van de Oder. De naast mij tsjokkende oude, lieve vrouwtjes zouden dit eens moeten lezen. Maar ik schrijf niet in het Pools.
posted by mo_toothie at 7:46 AM
0 Comments:
Post a Comment
<< Home