buiten is het polen #11
Na de nacht die koud was, met druppels op het dak en gewoel in wak bedlinnen, heeft dame Polen de zon van tussen haar borsten geplukt. Ons oude vrouwtje is lief als ze vraagt of alles naar wens is, maar of we ook alsjeblief wodka achterwegen willen laten. Ik antwoord nog slaapdronken dat dat geen enkel probleem is. En dan is er altijd nog dat internationale excuus van Babylonische spraakverwarring. In diezelfde dronkenheid probeer ik mij te scheren met mijn tandenborstel.
Op weg naar het gebergte kruisen we jongens en meisjes in afgelikte pakken en dassen. Zij zijn van de vakantie af. Aan de overkant van de straat loopt een naakte man. Hij stapt hier rond in Zakopane met alleen een broodzak over het hoofd, en gaten waar ogen horen te zitten.
Ik zeg niets tegen Ines en vraag me af of ik nog dronken ben.
De tocht naar de berg begint op de rails van een bergtreintje. De conducteur wacht gestaag tot alle plaatsen bezet zijn, ik maak plaats voor een hijgend oud dametje. Ze heeft pinnetjes onder haar schoenen. Dan valt ze vast niet om, als ze bijvoorbeeld te lang recht moet staan. Ines, die nog steeds even lomp is, heeft dat niet door, bekijkt zichzelf in het openbaar spiegelraam. Ik sta naast haar oude, hijgende man. De naakte, bezakte is uit mijn blik verdwenen. Ik blaas in de korf van mijn handen om te ruiken of mijn buik nog acide ruikt, maar dat valt gelukkig goed mee.
Langs het spoor zie ik mensen steil klimmen. Ze zweten hoogstwaarschijnlijk het sap uit hun kloten. Wat jammer dat de bloterik er niet tussen hangt, dan zou ik het zien.
Wat me bijvoorbeeld ergert aan Ines is dat ze niets geluidloos kan doen, als zijn daar tanden poetsen, soep eten of zelfs maar slapen, doch dit geheel terzijde.
Of dat kuchje misschien van haar, slechts heel af en toe, als een juffrouw die haar kleuters tot de orde roept, maar daar maar niet in slaagt.
Ik zet de tocht in met stevige tred. Ines kucht in mijn zog. Ik moet opletten dat ik haar niet plots per ongeluk doodschrijf, als ze uitglijdt over bijvoorbeeld een nog nat stuk steen. Het parcours is bochtig in het begin en leidt ons door hooggroengekruinde bossen rond het Tatra-gebergte. Ik heb daar schik in. Ines te lezen afzien.
Op weg naar het gebergte kruisen we jongens en meisjes in afgelikte pakken en dassen. Zij zijn van de vakantie af. Aan de overkant van de straat loopt een naakte man. Hij stapt hier rond in Zakopane met alleen een broodzak over het hoofd, en gaten waar ogen horen te zitten.
Ik zeg niets tegen Ines en vraag me af of ik nog dronken ben.
De tocht naar de berg begint op de rails van een bergtreintje. De conducteur wacht gestaag tot alle plaatsen bezet zijn, ik maak plaats voor een hijgend oud dametje. Ze heeft pinnetjes onder haar schoenen. Dan valt ze vast niet om, als ze bijvoorbeeld te lang recht moet staan. Ines, die nog steeds even lomp is, heeft dat niet door, bekijkt zichzelf in het openbaar spiegelraam. Ik sta naast haar oude, hijgende man. De naakte, bezakte is uit mijn blik verdwenen. Ik blaas in de korf van mijn handen om te ruiken of mijn buik nog acide ruikt, maar dat valt gelukkig goed mee.
Langs het spoor zie ik mensen steil klimmen. Ze zweten hoogstwaarschijnlijk het sap uit hun kloten. Wat jammer dat de bloterik er niet tussen hangt, dan zou ik het zien.
Wat me bijvoorbeeld ergert aan Ines is dat ze niets geluidloos kan doen, als zijn daar tanden poetsen, soep eten of zelfs maar slapen, doch dit geheel terzijde.
Of dat kuchje misschien van haar, slechts heel af en toe, als een juffrouw die haar kleuters tot de orde roept, maar daar maar niet in slaagt.
Ik zet de tocht in met stevige tred. Ines kucht in mijn zog. Ik moet opletten dat ik haar niet plots per ongeluk doodschrijf, als ze uitglijdt over bijvoorbeeld een nog nat stuk steen. Het parcours is bochtig in het begin en leidt ons door hooggroengekruinde bossen rond het Tatra-gebergte. Ik heb daar schik in. Ines te lezen afzien.
posted by mo_toothie at 11:09 AM
1 Comments:
welkom @ j* ¤¤¤
Post a Comment
<< Home