de pharang #3

Het zweet liep langs zijn armen naar zijn handen, alsof hij voortdurend net uit de zee gestapt kwam. Maar het stonk niet. Zijn jeans wogen zwaar, en niet alleen door zijn portefeuille. Maar hij weigerde categorisch elke tuk-tuk die hoopvol gas minderde en hem nariep. Hij wou ‘echt’ daar zijn. Alsof een tuk-tuk niet ‘echt’ daar zijn was. Gegeven: de thai en de pharang. Antwoord: schaduwtheater.

Om de hectometer werd wel ergens een Buddha aanbeden. De happy, the reclining, the lucky &c one. Tuk-tuk chauffeurs kochten bloemenkransjesvan kromme vrouwtjes aan de verkeerslichten van hectische kruispunten. Ze ademen allebei als chirurgen door een mondstuk. Met wierook en uitlaatgassen.
“Beautifur, my fliend. You vely beautifur. White, white. White white white."
“Kop khun kap.”

Om de hectometer werd Lex wel ergens aangeklampt, als Rex.