de storm vreet aan de rest #3

Het schijnt u misschien vreemd, maar gordijnen heb ik heel erg lang niet gehad. Correctie, wij vonden dat niet nodig, in een ondeugende jeugdigheid die per definitie onbeschaamd onschuldig is. De schermen volgden pas nadien, in de functie waarvoor ik ze gebruikelijk acht, om zekere zaken achter te verbergen als ik des avonds met mezelf speel.

De kranten werden natuurlijk niet om de één of andere reden ‘bewaard’. Maar kranten zijn informatie die elke dag duur kost, en kostbaarder wordt. Op de vensterbank van mijn huis kun je meestal zien wie ik ben. Daar laat ik alles slingeren wat van belang is. In stormachtige tijden ben ik menig waardevol voorwerp kwijtgespeeld door openstaande ramen. Wat is bliksem door een open raam anders dan een beeld uit het niets in jouw licht? Storm in een glas water in je kamer.

Vandaag probeer ik wat orde te scheppen in de stal die mijn kamer is. Ik ben zelfs in staat om alle stofjes te nummeren en te inventariseren alvorens ze onherroepelijk het blik opgestofferd worden. Dat komt omdat ik het huis uit trek. Mijn hebben en houden is weinig, maar alles hangt als los zand aan mekaar. Ik vind tekens in letters in zinnen in teksten in boeken in titels in liedjes in films die in mijn kamers slingeren. Soms wou ik dat ik dat ene woord las, of was, dat alles omvatte, en benoemde. De noemer voor mijn dingen, de teller onder de lijn. Ik breuk in twee.