de pharang #10
Stel je de schrijver voor die het verhaal schrijft van een schrijver die over zijn schrijver schrijft. Wel. Die schrijver komt thuis om te zien dat alles weg is. Weg, dood, onbestaand. Hoor je het echoën? Die schrijver zijgt literair neer in zak en as. Maar het mietje dat hij is, neemt hij het leven zoals het komt. Hij besluit de schrijver in zijn verhaal hetzelfde te laten gebeuren. Dan schrijft de fictieve schrijver over de echte schrijver zijn/haar fictieve liefde, want hij had helemaal geen thuis om er te komen.
En van waar, by the way, zou die schrijver dan komen?
Stel je de schrijver voor die het verhaal schrijft van een schrijver die over zijn schrijver schrijft. Wel. Die schrijver komt thuis van Thailand. Ergens van thuis komen, heet dat dan.
Alles wat de werkelijke schrijver schreef over de fictieve schrijver, moest dus ook noodzakelijkerwijs in de verleden tijd gebeuren, want hij was thuisgekomen, en had nog geen woord geschreven. Hij zou alles opnieuw zien, door de lenzen van Lex, laten we een kat een kat noemen. Lex was alleen maar een pretentie. Niets meer dan een bewering.
Lex zou op de één of andere manier haar moeten tegenkomen. En uiteindelijk zou zij moeten weggaan. Dat was de plot. Maar Lex was er lang niet zo zeker van, nu, nadat ze allang weg is. Ja, is.
Hij begon het verhaal met Lex die over zijn opa droomde. Natuurlijk had hij die droom zelf gedroomd. Hij had het allemaal zelf bedacht. Maar ook had hij gedacht dat niemand hem ooit van gejat zou betichten. Dat zijn gedachten iemand anders toebehoorden, dat ideeën überhaupt bezet kunnen worden als een land om olie, dat zijn verbeelding en zijn staat van verwondering crimineel en huichelachtig bevonden werden, dat deed hem schrijven over de droom.
Er was een droom die terugkwam, en in die droom reed zijn opa met een tank. De gezichten waren die van vriendjes en vriendinnetjes, en mensen die hij niet kende. De tank was met zijn loop freudiaans getint. En de mensen die hij niet kende, waren schedels van lijken die door de jaren heen uit de kast gevallen waren. Zij refereerden aan Lacan. Ze reden door equatoriale landschappen, en picknickten aan een waterval in het droogseizoen. En zelfs de droom was al het onderwerp van diffusie, door flarden van haar en Thailand, en van wat er wel nog was, voor hij terugkwam.
En van waar, by the way, zou die schrijver dan komen?
Stel je de schrijver voor die het verhaal schrijft van een schrijver die over zijn schrijver schrijft. Wel. Die schrijver komt thuis van Thailand. Ergens van thuis komen, heet dat dan.
Alles wat de werkelijke schrijver schreef over de fictieve schrijver, moest dus ook noodzakelijkerwijs in de verleden tijd gebeuren, want hij was thuisgekomen, en had nog geen woord geschreven. Hij zou alles opnieuw zien, door de lenzen van Lex, laten we een kat een kat noemen. Lex was alleen maar een pretentie. Niets meer dan een bewering.
Lex zou op de één of andere manier haar moeten tegenkomen. En uiteindelijk zou zij moeten weggaan. Dat was de plot. Maar Lex was er lang niet zo zeker van, nu, nadat ze allang weg is. Ja, is.
Hij begon het verhaal met Lex die over zijn opa droomde. Natuurlijk had hij die droom zelf gedroomd. Hij had het allemaal zelf bedacht. Maar ook had hij gedacht dat niemand hem ooit van gejat zou betichten. Dat zijn gedachten iemand anders toebehoorden, dat ideeën überhaupt bezet kunnen worden als een land om olie, dat zijn verbeelding en zijn staat van verwondering crimineel en huichelachtig bevonden werden, dat deed hem schrijven over de droom.
Er was een droom die terugkwam, en in die droom reed zijn opa met een tank. De gezichten waren die van vriendjes en vriendinnetjes, en mensen die hij niet kende. De tank was met zijn loop freudiaans getint. En de mensen die hij niet kende, waren schedels van lijken die door de jaren heen uit de kast gevallen waren. Zij refereerden aan Lacan. Ze reden door equatoriale landschappen, en picknickten aan een waterval in het droogseizoen. En zelfs de droom was al het onderwerp van diffusie, door flarden van haar en Thailand, en van wat er wel nog was, voor hij terugkwam.
posted by mo_toothie at 2:22 AM
0 Comments:
Post a Comment
<< Home