in a station of the metro revisited
Ezra zag hen als bloemblaadjes op een natte, zwarte bast
maar in mijn ogen zijn ze dat lof niet waard
wij scharrelen in dezelfde kennel
en als de metro in de tunnel duikt
blijven ze zonder wortels bewegingloos verdwijnen
Pounding buffel ik verder door deze tunnel
gevangen in een natte, zwarte bast beweeg ik onvast door deze schacht
ik buffel tot ik pas
als de deuren bijna sluiten
ik hoor haar al komen
mij terug trek
op de iconen staan geen helden
vluchten vleesloze mannetjes naar een uitweg
bebaarde bijna bejaarden slapen op bankjes
als was deze buis hun huis
blijven ze zonder wortels bewegingloos verdwijnen
bovenaan de roltrap hapt een los lopende hond naar mijn kruis
niemand houdt hem aan de lijn
niemand om hem dat te beletten
ook de iconen niet
Hitler is een hond en Ghandi is een hond
monddood maakt een gareel
in een metro van angst
dendert het metrum over een rail
en mijn broer is een hond
en mijn dochter is een hond
iconen zijn symbolen en ze ketenen ons als honden
in een systeem van bewegingloos blijven
en helden zijn honden, van vlees
als we toch maar eens konden
ontsnappen langs roltrappen die leidden naar regen
en daar bewegingloos blijven
mijn handen zijn honden die tranen weglikken
en onvast aan een lijn hangen
aan de armen van hun baas
aan op hol geslagen bevelen
als wij honden zijn
dan mogen wij negeren
en onze klauwen bot krabben
aan een natte, zwarte bast
maar in mijn ogen zijn ze dat lof niet waard
wij scharrelen in dezelfde kennel
en als de metro in de tunnel duikt
blijven ze zonder wortels bewegingloos verdwijnen
Pounding buffel ik verder door deze tunnel
gevangen in een natte, zwarte bast beweeg ik onvast door deze schacht
ik buffel tot ik pas
als de deuren bijna sluiten
ik hoor haar al komen
mij terug trek
op de iconen staan geen helden
vluchten vleesloze mannetjes naar een uitweg
bebaarde bijna bejaarden slapen op bankjes
als was deze buis hun huis
blijven ze zonder wortels bewegingloos verdwijnen
bovenaan de roltrap hapt een los lopende hond naar mijn kruis
niemand houdt hem aan de lijn
niemand om hem dat te beletten
ook de iconen niet
Hitler is een hond en Ghandi is een hond
monddood maakt een gareel
in een metro van angst
dendert het metrum over een rail
en mijn broer is een hond
en mijn dochter is een hond
iconen zijn symbolen en ze ketenen ons als honden
in een systeem van bewegingloos blijven
en helden zijn honden, van vlees
als we toch maar eens konden
ontsnappen langs roltrappen die leidden naar regen
en daar bewegingloos blijven
mijn handen zijn honden die tranen weglikken
en onvast aan een lijn hangen
aan de armen van hun baas
aan op hol geslagen bevelen
als wij honden zijn
dan mogen wij negeren
en onze klauwen bot krabben
aan een natte, zwarte bast
0 Comments:
Post a Comment
<< Home