Het is de laatste dag

Vandaag – de eerste dag

Komt eraan – morgen

Gisteren is nog bezig voor ontaarde nachtbrakers

De stad bestaat

Tussen de huizen en

Straten vervagen rijmplekken

Alle mensen roken ondanks slibgevaar

Bij vandaag hoort er een gezicht

Morgen ook trouwens

Dan peuter ik het tussen

De plooien en wallen en rijmplekken

Van mijn gedicht

Dit ogenblik zal bevriezen

Met de ratten in de riolen

Die stad bestaat

Gescheurd geschenkpapier

Tussen oud en nieuw

Toen we net tweedehands waren

Naar het uur nul toe

Zullen we klunen

Tussen geslepen woorden schaatsen

Ook dan zal weer een vader de gaskraan opendraaien

Ondanks de crisis, dat slibgevaar

Zijn kinderen zullen niet meer ontdooien bij koud vuurwerk

Op een wit woordveld vol slipgevaar

Zal hij huilen dat het leven lief is, dat

Ondanks de mensen, de stad bestaat