de man die terug kwam #5

“Blind. Blind, doof, stom. Het maakt uiteindelijk geen moer uit. Een moeder die sleurt aan de kinderwagen om trappen op te lopen wordt van alle kanten te hulp gesneld. De vuile zwerver met zijn dikbevroren handen maakt als met fossielen over elkaar het schofterige geldgebaar – dat overigens op schandalig sadistische wijs elders ingebeeld kan worden (hoepelt een paar keer gevaarlijk met zijn ogen) – maar wordt door iedereen als de pest gemeden. We lopen in een wijde boog om het maatschappelijk afval – want zo ruikt het! – om alsnog, met enige achterstand, mama’s in nood uit hun ellende te verlossen. Is het de ellende die ellendig is, of dan toch de mensen zelf? Blind...doof...stom...en geen mens die wakker is.”
Igor nam een volgende teug van een volgende pint, in de droge stilte die volgde.
“GOAL!!!”
“Wiejoehiejawajaaaaaaaaahoekasaaaaaaa!” Een geweldig geloei barste los, beginnend uit de hoek onder het televisietoestel. Overal werd met glazen bier geklonken, meisjes van amper zestien renden naar de toiletten als om daar in katzwijm te vallen, plastische euforie spatte van gezichten. Igor schudde een sigaret uit een blikkendoosje. De walm van een lucifer hing nog in zijn halfopen vuist toen hij even links achter zich keek, en de man zag die zo-even een braakbal in zijn linkeroor gekieperd had.