triptiek van toen #2

Tandpijn
Dijt uit
Door de kanalen
In mijn hoofd

Naar de ogen en
De neuzen van
Het vergeten geweten

Ooit was er
Die zachte vlakte
Van kabbelende beken
-dat heb ik nog
geweten
maar glad vergeten
verworden en verwaten ijs

naar mijn benen van karamel
en flanellen kanalen
naar blauwe reten
-mijn geweten
suf gezeten
[nooit geweten]

tandloze pijn
dijt uit
en geneest mij
onziek
-uit de tijd